دفاع مقدس برای مردم کرمانشاه نَه هشت که ۱۰ سال بود؛ کرمانشاهی‌ها هنوز طعم شیرین پیروزی انقلاب اسلامی را نچشیده بود که درگیر جنگ داخلی با ضدانقلاب و مقابله با ۶۳۷ بار تعرض ارتش صدام به مرزهای خود شدند و این در حالی بود که هنوز جنگ تحمیلی آغاز نشده بود.
اولین بمب ارتش عراق در ساعت ۱۱ روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به دست شخص «صدام حسین» به سمت کرمانشاه شلیک شد تا جنگ تحمیلی به طور رسمی آغاز شود.
تا پایان جنگ، بیش از هشت هزار بار صدای آژیر حمله در کرمانشاه بلند شد و بیش از ۱۲۰۰ بار بمب و موشک، خانه و کاشانه مردم این خطه را زیر و زبر کرد. آخرین حمله دشمن هم عملیات «فروغ جاویدان» منافقین در کرمانشاه بود که البته با پاسخ ویرانگر «مرصاد» در هم کوبیده شد.
ساکنان دروازه کربلا هرگز سنگر دفاع و مقاومت را رها نکردند و برای حفظ دین و وطن، هزاران شهید، جانباز، شیمیایی و آزاده تقدیم کردند.
آغاز ایثارگری کرمانشاه البته از مبارزات دهه ۵۰ بود؛ جایی که ۱۰۰ شهید برای پا گرفتن انقلاب اسلامی فدا شدند. کرمانشاهی‌ها هنوز طعم شیرین پیروزی انقلاب اسلامی را نچشیده بود که درگیر جنگ داخلی با ضدانقلاب شدند.
ارتش و نیروی های مردمی پس از جمع کردن قائله پاوه و دشت ذهاب، عازم کردستان شدند تا سرکشی گروهک های متحدشده ضدانقلاب را مهار کنند؛ جایی که نزدیک بود با تصرف پادگان لشکر ۲۸ ارتش کردستان یک بحران ملی ایجاد شود اما ۲۳ هزار نفر برای جلوگیری از این بحران جان خود را فدا کردند.
همزمان و از فروردین سال ۱۳۵۸ تعرض های ارتش صدام به مرزهای کرمانشاه آغاز شد و تعداد آنها تا زمان آغاز جنگ تحمیلی به ۶۳۷ بار رسید.
بخشی از توان ارتش کرمانشاه صرف مقابله با این تعرض ها شد و شهدای زیادی هم در این راه تقدیم شد از جمله ۱۴ شهید در درگیری های پاسگاه «خان لیلی» قصرشیرین که هنوز هم پیکر پاکشان مفقود است.
با آغاز جنگ تحمیلی، لشکر ۸۱ ارتش کرمانشاه باید با چهار لشکر عراق می جنگید و از استان ایلام هم حفاظت می کرد اما با کمک نیروهای مردمی و سازماندهی و انسجام سپاه پاسداران، ماشین جنگی صدام خیلی زود متوقف و دشمن به عقب رانده شد.
ارتش، سپاه و بسیج مردمی گرچه دستشان خالی بود و تجهیزات نظامی محدودی داشتند اما کمبودها را با دلاوری، شجاعت و ایثار جبران کردند و یک وجب از خاک، اقتدار، اعتقاد و داشته‌های ایران اسلامی عقب ننشستند.
