یکی از مسائلی که این روزها کمتر به آن می پردازم بحث بازنشستگی پیش از موعد است، البته در این مورد از پیش بگویم که به جد معتقدم فقط افراد بی اطلاع و کم دانش نسبت به محاسبات آکچوآری و محاسبات بیمه که فقط نوک بینی خود را می بینند می توانند، طرفدار بازنشستگی زودرس با ۲۰ سال سابقه باشند وگرنه مگر می شود کسی تبعات وحشتناک این تصمیمات احمقانه را با علم به اصول نظام بیمه ای بفهمد و باز هم طرفدار چنین مسائلی باشد. بگذارید برای کسانی که با تعصب و حماقت خود را از حقیقت محروم نمی کنند تبعات بازنشستگی زودرس را بر اقتصاد آنها در کوتاه مدت و بلند مدت بگویم.
پایگاه خبری تحلیلی استان پنجم _عمیقا نگران نا آگاهی عجیبی هستم که در فعالان صنفی وجود دارد و متوجه نیستند که گاها چه خطاهای بزرگی را مرتکب می شوند که شاید در کوتاه مدت مرحمی بر دردی بگذارد اما در بلند مدت زخم ها را عمیق و تاب و توان را از همان جمع صنفی خواهد گرفت.
یکی از مسائلی که این روزها کمتر به آن می پردازم بحث بازنشستگی پیش از موعد است، البته در این مورد از پیش بگویم که به جد معتقدم فقط افراد بی اطلاع و کم دانش نسبت به محاسبات آکچوآری و محاسبات بیمه که فقط نوک بینی خود را می بینند می توانند، طرفدار بازنشستگی زودرس با ۲۰ سال سابقه باشند وگرنه مگر می شود کسی تبعات وحشتناک این تصمیمات احمقانه را با علم به اصول نظام بیمه ای بفهمد و باز هم طرفدار چنین مسائلی باشد. بگذارید برای کسانی که با تعصب و حماقت خود را از حقیقت محروم نمی کنند تبعات بازنشستگی زودرس را بر اقتصاد آنها در کوتاه مدت و بلند مدت بگویم.
۱_ بخاطر سیاسی کاری و تصمیمات غیر کارشناسی و دست اندازی دولت و مجلس به جایگاه غیرمستقل بیمه ها ، بیش از ۱۰۰۰ عنوان شغل سخت و زیان آور تعریف شده است که در کل دنیا بی سابقه است و این موضوع در ترکیه حداکثر ۱۰ عنوان است. اکنون عاقلی در کشور پیدا نمی شود که بپرسد با این حساب که همه بازنشسته می شوند، چه کسی باید حق بیمه بدهد تا حقوق بازنشستگان تامین شود؟!
۲_ در اثر بهم خوردن تعادل منابع و مصارف در صندوق های بازنشستگی این صندوق ها وارد فاز اصلاحات پارامتریک می شوند که هرچه تصمیمات نابخردانه بیش تر باشد و بازنشستگی های زودرس و با سابقه کم حق بیمه بیشتر باشد این عواقب گریبانگیر بازنشسته ها و شاغلین بعدی خواهد شد
الف_ کاهش مزایای بازنشستگی که هم اکنون در حال رویت آن هستیم و سختی امورات و زندگی آنها
ب_ افزایش سنوات حق بیمه برای نسل بی نوای بعدی
ج_ کاهش مزایا و کیفیت خدمات درمانی و بیکاری و … برای شاغلین فعلی و بعدی
۳_ ایجاد تعهدات بیش از توان دولت توسط دولت های قبل و مجالس قبل و حاضر موجب افزایش بدهی دولت به صندوق های بازنشستگی شده که این عدد فقط در مورد صندوق تامین اجتماعی اکنون حدود ۴۰۰ هزار میلیارد تومان است که اگر قرار بود با دلار ۴۰۰۰ تومنی پرداخت شود ۱۰۰ میلیارد دلار یعنی حدود ۵ سال فروش نفت ایران باید پول برای آن کنار می گذاشتند حالا دولت با کاهش ارزش ریال در برابر دلار این مشکل را حل کرده است و تنها با ۲۰ میلیارد دلار این بدهی جمع می شود اما ارزش ۴ میلیون تومان حقوق کنونی بازنشسته های تامین اجتماعی حدود ۸۰۰ هزار تومان ابتدای سال ۹۷ است و این یعنی اوج فاجعه برای بازنشستگان اما این مسیر بسیار ویرانگر و مخرب به این جاها ختم نخواهد شد و حاکمیت و مردم باید درک کنند که با شتاب هرچه بیشتر در سیاست های مربوط به صندوق های بازنشستگی دقیقا در مسیر شیلی و یونان گام بر می دارند که منجر به سقوط حاکمیت و فلاکت ملت شد. ما فرصت چندانی برای اصلاح امور نداریم، استقلال صندوق های بازنشستگی و باز کردن چشم ها و فهم این مطلب که این مسیر قابل تداوم نیست و درک صحیح مردم از واقعیات بازنشستگی و حق بیمه و … این جا چشمه جوشان لایزال نیست ، دیری نخواهد پایید که منابع سازمان های بیمه از توقف بودجه های عمرانی و اشتغال و آموزش و پرورش و دفاع و … در نهایت با افزایش طول مدت بیمه پردازی برای فرزندان ما به ۴۰ سال و کاهش حقوق و مزایای بازنشستگی به زیر خط مرگ تامین شود ، به شدت نیازمند عقلانیت هستیم.
طراحی سایت : کلکسیون طراحی
